Tadeusz Bocheński (1895-1962) był poetą, filologiem klasycznym i przekładaczem. Specjalizował się w tłumaczeniach z literatury greckiej, łacińskiej, sanskryckiej, francuskiej, niemieckiej, włoskiej oraz ukraińskiej. Był blisko związany z Zakopanem i pochowany na Pęksowym Brzysku. Jego synem był Jacek Bocheński.
Tadeusz Bocheński był szczęśliwy w towarzystwie ksiąg objawień, pogłębiając swoją wiedzę już za młodu w gęstwinie leśnej, oddając się słowu mistrza i lekceważąc świat oraz namiętności. Jednak także szczęśliwy był ten, kto skłonił się pod noc na miękkim łożu i w objęcia przyjął ukochaną, ciesząc się z bliskości i intymności.
Cytat „Bhartryhari” wskazuje na wpływ staroindyjskich gnomów na twórczość Tadeusza Bocheńskiego.
